meet en greet

Vernon ligt in het wijnproductie gebied van Canada. We reserveren al een camping vanuit Revelstoke,
het is namelijk weekend en schitterend weer. We verwachten dat de Canadezen zelf ook massaal op pad gaan.

We rijden aan. De afstand is niet groot, dus onderweg stoppen we bij de dingen die ons leuk lijken.
Het geeft een gevoel van rust om te weten dat de slaapplaats geregeld is en dat daar geen tijd aan
verloren gaat.

De 1e stop is bij Crazy Creek, met een echte Suspension Bridge.
Bij het loketje staat dat we boven mogen betalen bij de giftshop, deze keer geen seniorenkorting
maar de volle mep $ 19,90.
Daarvoor mogen we naar boven op een degelijk aangelegde trap, die zeer solide oogt.
De hele constructie is bedacht door een man die ergens jaren tachtig de Lord zag. Dit moest
ergens tot uiting komen en de goeie man bedacht dat er hier in de kloof een bouwwerk aanlegd
kon worden om de Heer te prijzen. Het werd een Suspension Bridge.
Het is een leuk ding geworden met een fraai zicht op een waterval, Mieke kwam erachter dat hij
ook leuk kan schommelen. Wel even gewacht tot alle andere toeristen weg waren.

Na het bezoek nog effe een bakkie leut en weer door.

De 2e stop is bij de Camping, Cedar Falls geheten, het schoot lekker op, vandaar. Terwijl we onderweg
zijn naar de camping, belt Erik. We geven aan dat we hem terugbellen, anders is het beltegoed van Mieke
weer verdwenen. (dat lag trouwens aan een andere area-code vorige keer, Mieke betaald
voor inkomende telefoontjes)

De mevrouw bij de receptie wilde ons al inboeken voor 3 nachten, maar we hebben haar duidelijk
gemaakt dat we echt maar 1 nacht willen blijven. Stiekem denken we dat ze plaatsen over heeft.
Erik sms-t ondertussen dat hij en Liset bij Kelowna aanrijden en of er nog een meet en greet inzit.

Bert belt terug en zij annuleren hun camping en komen doorrijden naar Vernon. Wij boeken alvast een
plaatsje voor ze. Omdat we ze pas over anderhalf, misschien 2 uur verwachten, is de verrassing groot
als ze er al binnen een uur staan. We huggen en kussen en zijn allen zo blij.
Ik weet niet hoeveel kilometer van huis en daar staan we dan met zijn 4-en.
We eten samen onze maaltijd, wij lasagne, de kinders pizza. Er worden ervaringen uitgewisseld
en adviezen gegeven. Het mooie van deze camping is dat hij midden in een bos ligt en er genoeg
brandhout ligt om een mooie fik te stoken. De pyromanen onder ons kunnen aan de slag.
De campingbaas komt op zijn ronde langs de fire-pits nog even een babbeltje maken, hij heeft 30
jaar in the Militery gezeten en kent zijn pappenheimers. Nog even wat sterke verhalen en hij gaat
weer door.
Wij besluiten om de dag ook af te sluiten en mikken een emmer water over het vuur.

Morgen gaan we met zijn vieren frisbeeën.