Lopen kreng

We zitten 's morgens om 07.30 al lekker van ons ontbijtje te genieten. We gaan vandaag hiken.
We gooien Zwabberich van de infusen en gaan naar de city of Banff. Op een paar stukken na kun
je hier makkelijk parkeren met je RV. We lopen even een Visitor info center binnen om wat
kaarten en andere handige info op te pakken.

We besluiten, na wat heen en weer geklets, om de Tunnel Mountain Trail te gaan doen. Het start
punt ligt natuurlijk aan de andere kant van het dorp en we zwengelen Zwabberich weer aan om ons
daar naar toe te brengen. We kunnen hem daar netjes parkeren en omdat het inmiddels al 11.00 uur
is, gaan we eerst genieten van een bakkie troost.
Die berg ligt er straks ook nog.

Info uit de folder: Tijd 2 uur, Afstand 2.3 km, Moeilijkheid gemiddeld, Elevation gain 260 meter,
we gaan ervoor.
Het is redelijk bewolkt als we aan de trail beginnen, maar koud is het niet. Het vest is binnen
no-time uit. Het gaat al gelijk steil omhoog, evenals de hartslag van onze hikers. Na een
stuk klimmen komen we bij een weg uit, daar beginnen de cheaters. Die gaan vanaf dat punt de trail
op. Scheelt ze 400 steile meters.

We zijn niet de enigen die besloten hebben om vandaag de berg op te klimmen, er gaan er veul meer.
Gelukkig lopen we elkaar niet in de weg. De berebellen die bij sommige lopers aan hun rugzak
hangen, om slapende beren op mensen te attenderen, zijn op dit pad overbodig. Want de mensen die
omhoog gaan steunen, kreunen en puffen dat het een aard heeft. De dalers lopen met een brede smile
op hun gelaat de berg af, de mazzelaars.

We (lees Mieke) nemen de nodige pauzes in acht om een hartslag in het bereik van het ongezonde,
weer terug te laten zakken in een groen bereik.
Maar dan zijn we op het puntje van de berg aangekomen en hebben een spectaculair uitzicht over
de plaats Banff en de Bow River. Ook zien we vanaf hier de campground liggen.
De bergtop ligt nu heerlijk in het zonnetje en de klimmers zitten allen te genieten. Het
enige wat we missen is de koek en zopie tent.
Er zijn wat creatieve mensen bezig geweest, er liggen overal stenen op elkaar gestapeld.
Sommige durf ik niet naar te kijken, anders vallen ze misschien om.

Dan is het onze beurt om met een smiley face af te dalen. Wij hebben nog het geluk gehad dat het
zonnetje nog verstopt zat tijdens onze klim, de mensen die we nu tegemoet komen kreunen, steunen
en puffen nog harder dan wij op onze heenweg.
Hadden we al verteld dat de Chinezen uit China vertrokken zijn naar Canada? Bert wist een treffende
opmerking te plaatsen. We lopen hier tegen de Chinese muur.
Een afdaler voor ons weet een aziatische opstijgster nog wat verkwikkende woorden toe te spreken.
Omdat het zondag is hebben ze de berg een paar meter hoger gemaakt, mevrouw is flabbergastet.

Zwabberich staat geduldig op onze terugkomst te wachten en neemt ons weer mee naar de campground.
Daar genieten we nogmaals van een bakje koffie en maken ons op om de avondmaaltijd te bereiden.
De oven aan, pizza erin en 10 minuten later omnjomnjom.
Na de afwas gedaan te hebben besluiten we dat het onze beurt is om te cheaten. We gaan naar de
Hoodoos lopen. Deze trail start in Banff, maar komt voor de Campground langs en eindigt voor ons
na een kilometer of 1,5. Hoodoos zijn enorme steenpilaren die in de loop van vele eeuwen tot
een grillige vorm zijn geslepen, imposant om te zien.

We lopen in de avondschemering terug en komen 2 Nederlandse meisjes tegen. Ook zij hadden koeien-
belletjes aan hun rugzak. Ze raden ons met klem aan om deze dingen ook aan te schaffen, want de
beren moeten echt weten dat we eraan komen. Zelf hebben ze gisteren, redelijk dichtbij,
zwarte beren gezien.

Terug bij Zwabberich aangekomen, komt voor Mieke de man met de hamer langs en is om 22.00 de lamp uit.