Jasper en de 5 meren

Na een nacht doorgebracht te hebben op camping Mount Robson, vertrekken we na ons ontbijt om de jongen in het echt te gaan zien. Nou, we komen tot de conclusie dat je echt naar de opticien moet als je deze Mountain niet kan zien. We laten Robson verder links liggen (sorry Rob) en kachelen vrolijk verder naar Jasper.

Onderweg mogen we nog even stoppen voor de wildernessgirls, de Discoverypass zwaait vrolijk en we mogen door rijden zonder koekies te moeten kopen.

Er staat even verderop een bord dat we rekening moeten houden met wat oponthoud, ze werken er aan een brug. Middels stoplichten worden we om en om doorgelaten. Omdat we dachten dat alle Canadezen ook vakantie hebben, waren we ervan uitgegaan dat dit een grap was. Nee, er wordt echt door wel 4 lieden aan de brug gewerkt en om het spannend te maken hebben ze de rijstroken erg smal gemaakt.
Maar als die grote vrachtwagens er langs kunnen, moet het voor onze Zwabberich geen probleem zijn.

In Jasper aangekomen lijkt het alsof we in een of ander ski-oord zijn beland, maar dan de zomerse versie. Overal souvenier winkeltjes en de bijbehorende toeristen die op dit "moois" afkomen.

Wij parkeren den Zwab en duiken het Infocentre in. Man is alles hier voor niks? We doen eerst maar de selfservice folders, voordat we aanschuiven bij de balie. Ook loggen we in op het www met onze telefoons, er staat een tip voor Mieke om de Nikon weer goed te laten werken en dan zijn we aan de beurt. Er wordt routinematig op onze vragen een antwoord gegeven en we staan weer buiten. Wel weten we nu waar we vanavond kunnen slapen en welke wandelingen in de buurt te doen zijn.

Omdat Zwab niet ideaal staat, gaat Bert hem verplaatsen naar een RV-parking.
In Jasper ligt een treinstation en is er een rangeerspoor, het parkeerterrein ligt aan de andere zijde van het spoor en weten jullie nog dat de treinen hier heeeeel lang kunnen zijn? Bert mocht wachten bij de spoor X-ing.

We drinken een bakje koffie en gaan naar onze geplande hike, de Valley of the five lakes.
Als we er aankomen moeten we eerst een minuutje of 5 wachten voordat we kunnen parkeren, het is er niet groot. Dan stapt Mieke uit om Bert aanwijzingen te kunnen geven over de resterende ruimte. Terwijl ze dat doet komt er een zandstralend windje langs, heerlijk de gezichtspeeling kan deze week worden overgeslagen. Het dreigt te gaan regenen en er vallen een paar druppels, we besluiten toch te gaan.
We kiezen de korte route, dan zien we alle meren en zijn toch een 2 1/2 uur onder de pannen.

Ondanks de dreigende regen zijn we blij dat we toch zijn lopen. Het klaart namelijk helemaal op. We krijgen schitterende vergezichten, mooie bospassages, klimmetjes en natuurlijk de vijf meren.
En passant verliest Mieke een weddenschap over de route en die mag ze voldoen bij de KFC.

Na een uiterst leuke wandeling, stappen we in onze Zwabberich en karren weer naar Jasper. We vergeten de afslag te nemen en gaan via de hoofdweg weer het dorp in om vervolgens bij de X-ing over het spoor welgeteld bijna 10 minuten te mogen wachten op een trein die er langs moet.

Vervolgens gaan we voor het eerst in ons leven eten bij de KFC en concluderen we dat het daar goed te eten is. Nu snappen we waarom de Mac in Nijmegen ze zolang mogelijk tegengehouden heeft.

Na het eten rijden we naar de Camping ( lees zand/grind plaats) in Snaring. We mogen weer 15,70 in een envelopje dumpen en campen maar.

En ondanks dat de trein hier op minder dan 100m achterlangs komt, slapen we hier goed.