Op het ijs..

Als we wakker worden hebben we al in de gaten dat het hier behoorlijk kouder is dan in de vorige plaatsen. De propaan aanvoer om de koelkast aan de praat te houden hapert regelmatig. Zolang we de deur dicht houden is er niks aan de hand en anders leggen we het spul buiten, koud zat.
Een warm kopje thee brengt ons weer bij.

Op internet hebben we gelezen dat je voor de Glacier-tour, er vroeg bij moet zijn. Nou, we zijn vroeg wakker dus dat is geen probleem. Nu nog uit vinden waar we moeten zijn.
Misschien bij de Skywalk, waar we gisteren voorbijkwamen. We rijden 6 km terug, maar daar is niks te zien. Ondertussen wordt er een heftige discussie gevoerd tussen de beide echtelieden, Bert denkt dat de Skywalk gratis is, Mieke vermoedt dat er betaald moet worden.
Op het moment dat we bij de overnachtingsplaats terug zijn, zien we het bord staan dat we hier moeten zijn voor de Glacier-tour. (Gisteravond niet gezien). Aan de andere zijde van de weg is er nog een grote parking en naar we dachten, een hotel. Dit blijkt het Icefield Centre te zijn.

We gaan naar binnen en komen in een gigantisch gebouw van 3 verdiepingen. Je koopt hier de tickets voor de diverse touren, er is een infocenter, een fototentoonstelling, een restaurant en waarschijnlijk nog meer, maar dat hebben wij niet bekeken.

We sluiten in de ticket-rij aan, want we willen de Glacier Adventure Tour en naar de Skywalk, beide tegen betaling.
We kunnen al na 45 minuten gaan boarden, ja tis net een vliegveld.

Eerst met een gewone bus de berg op en dan mogen we overstappen in een all-terrain Ice Explorer. We doen een down-hill kunstje met dit apparaat, nou ja eigenlijk doet Catlin dit. Zij bestuurd dit monster.
Dit vehikel brengt ons op de gletsjer. Daar mogen we met zijn allen eruit om wat rond te kijken en natte voeten op te doen. Je zou denken dat mensen toch wat wijzer zijn en niet met teenslippertjes op zo'n toer gaan. Men wijst erop in het center dat je goede schoenen aan moet doen.
Wij met onze wandelschoenen hebben zelfs moeite om fatsoenlijk te kunnen lopen. Na een half uurtje uitgelaten te zijn, brengt Caitlin ons weer naar de bushalte. Vandaar uit worden we naar de Skywalk gereden.
Hier mogen we blijven zolang als we willen, er rijdt elk kwartier een bus terug naar het punt waar onze toer begon.

De skywalk is een verhaal apart, niet geschikt voor degenen met hoogtevrees.
Je komt te staan op een glazen platform, 280 meter boven de vallei.
Het hangt aan de wand en als je niet over de glazen walk wil, kan je via een ondoorzichtige weg verder lopen.
Als je op het platform staat is het bijzonder om te zien hoe mensen reageren op het feit dat je ineens door de bodem naar beneden kunt kijken. Dit wisselt af in ineens schuifelende mensen, of mensen die omdraaien naar "solide" bodem, of verstijvende figuren die niet meer voor of achteruit gaan. Er zijn vele gradaties hierin. Wij zijn natuurlijk superstoer en lopen er meteen op en stappen vrolijk door.

Foto's worden hier natuurlijk ook gemaakt, door de vloer, de wand en de hele ratjetoe aan mogelijkheden.
Daarna met de bus naar de RV-parking en we rijden door naar de volgende koffiestop.

8 km verder komen we bij Wilcox creek, Bert gaat hier lopen en Mieke werkt weer aan de sociale contacten en het reis verslag.
Het mooie van deze campground is dat we er kunnen dumpen, ofwel ons vuil kwijt kunnen raken.
Er staat een Nederlandse truck op de camping, welke meegedaan heeft aan Dakar.

Bert gaat de berg op en neemt Mieke's souvenier mee, er wordt namelijk weer gewaarschuwd voor beren. Hij wil het belletje niet de hele tijd horen en hangt hem af en toe op silence mode. Daarom heeft hij ook niet door dat het ding kwijt is als hij de berg weer afkomt.
Hij biecht het slechte nieuws maar meteen op bij terugkomst, Mieke is not amused. Ze was blij met het belletje, voor 2 dollar gescoord bij Well Grey Park tegen die afzetters in Banff. Daar verkochten ze die klingeldingen voor 10.-

Gedane zaken nemen geen keer, over de tocht wordt verteld en we eten een voedzame maaltijd.
Even nog de dag van morgen doornemen en na een spelletje weer in de kooi.

Oh ja, die foto van dat leuke kleine tuinhuisje. Dat zijn hier de bio-wc's.
In elk park waar je komt, BC of Alberta, maakt niet uit. Je kan er op elke parkeerplaats, picknickplek een vinden. Voorzien van wc papier en sanitizer om je handen na afloop te ontsmetten. Wilden we jullie niet onthouden, deze info.