Lekker hiken, zonder beren.
Blijf op de hoogte en volg Bert en Mieke
11 Augustus 2016 | Canada, Revelstoke
Vandaag is de beurt aan de Meadows in the Sky Parkway. Deze slingert 26 km omhoog naar 1936 meter,
heeft wat leuke haarspeldbochtjes, Bert vindt het leuk om te rijden.
Omdat je weer een National Park binnenrijdt, zwaait onze Discovery Pass vrolijk naar de parkwacht.
Zij, op haar beurt net zo vrolijk, laat ons weten dat trails 13,15,16 en 17 zijn afgesloten voor bezoek.
Er zijn Grizzly's en zwarte beren gezien vanochtend.
We balen als een stekker, dit waren net de routes die we wilden gaan lopen. Er blijft er een over
zoals jullie waarschijnlijk ook al hebben bedacht, namelijk nummer 14.
Op de weg naar boven heb je wat uitzichtpunten, we maken er dankbaar gebruik van. Op gegeven
moment rijden we door de laaghangende wolken heen en is er even geen boven en onder te zien.
We stopppen om wat foto's te maken, maar dit is een kansloze missie. Alleen mist is er te zien.
Boven parkeren we Zwabberich gezellig bij zijn maatjes op de RV parkeerplaats, de plebs (auto's)
staan wat verder weg op een aparte P. Vanaf daar kun je met een shuttlebusje naar boven gebracht worden.
Normaliter kun je vanaf daar via een paadje naar de top, de beren gooien roet in het eten en we moeten
via het asfalt omhoog. Dit kan ook te voet, hetgeen wij dus doen.
Het is er een bloemenzee, de parkwacht beneden had ons daar al vanop de hoogte gebracht.
Schijnbaar gebeurt hier nu, wat bij ons in juni gebeurt. Very beautiful.
Omdat route 14 de enige is die we mogen lopen, gaan we er voor. Hij is bijna niet de moeite waard, maar
gaat steil naar boven en levert dan een fantastisch uitzicht. Er staat een oude brandtoren, waar nu
niks meer gedaan wordt. We knippen een rolletje vol.
We lopen nog een klein eindje een pad op wat wel toegankelijk is, Mieke ziet daar berenpoep en
een stuk aarde wat recentelijk omgewoeld is. Dus die rakkers zijn er wel degelijk.
Lopen kunnen we verder vergeten vanwege die beren die 's morgens gezien worden en zich dan de rest
van de dag verstoppen. We gaan terug naar de RV.
Bert zijn voet strubbelt wat tegen en daarom rijden we met de shuttle naar onder. Onderweg vertelt
de parkwacht dat er deze ochtend een beer is gezien tussen de Parkeerplaats en de RV plaats.
Ook hier is grond omgewoeld.
Langs dit paadje loopt Bert terug naar Zwabberich, Mieke neemt de weg. Better safe than sorry.
Een lekker bakje koffie gaat er nu wel in.
We vertrekken hierna naar de Revelstoke Hydro dam, een hollands stel is blij met onze aftocht.
Zij kunnen hun RV mooi parkeren, want ook hier is het druk geworden en wordt er in de berm
geparkeerd. Met een auto geen probleem, maar zo'n grote jongen, nee liever niet.
Onderweg de berg weer af, zien we dat de bewolking geheel verdwenen is. We kijken nu mooi de
diepte in. Even een fotomomentje nemen.
De dam wordt snel gevonden, zo'n grote jongen zie je niet zo handig over het hoofd, maar op
de afslag ernaartoe zit een verrassing het Forestry museum. Hier stoppen we natuurlijk ook.
We krijgen een beetje een indruk hoe het er vroeger aan toe ging met de bomenkap en er
staan wat voorbeelden van doorsneden van bomen. Doorsnee zo'n 1.65 m.
Vanuit de tuin van het museum kunnen we de dam al zien liggen. Wat een lelijk ding.
We rijden er heen en worden opgewacht door een vriendelijke security-wacht. Hij vraagt
vriendelijk hoe het met ons is en of we de dam willen bezoeken. We antwoorden dat het
goed met ons gaat en dat we inderdaad erin willen.
Of Mieke maar even haar rijbewijs wil geven.Er worden wat gegevens genoteerd
en we mogen door. Tassen en rugzakken moeten in de auto blijven, maar je mag alles fotograferen.
Binnengekomen mogen we, omdat we allebei 55+ zijn, tegen een gereduceerd tarief alles gaan bekijken.
Er wordt getoond hoe de dam gebouwd is en hoeveel huishoudens ervan stroom worden voorzien,
leuk voor de cijfertjes mensen.
Het slotstuk is dat je met een lift naar de bovenkant van de dam mag. Op de dam zelf mogen we niet
komen, we maken een rondje en nokken af.
Bert wil nog graag een trail naar een waterval lopen, deze is echter niet te vinden en dan vindt
Mieke het genoeg geweest en we gaan naar de camping.
Lekker douchen in ons hondehok en fris en fruitig weer naar bed.
Morgen gaan we naar Vernon.
heeft wat leuke haarspeldbochtjes, Bert vindt het leuk om te rijden.
Omdat je weer een National Park binnenrijdt, zwaait onze Discovery Pass vrolijk naar de parkwacht.
Zij, op haar beurt net zo vrolijk, laat ons weten dat trails 13,15,16 en 17 zijn afgesloten voor bezoek.
Er zijn Grizzly's en zwarte beren gezien vanochtend.
We balen als een stekker, dit waren net de routes die we wilden gaan lopen. Er blijft er een over
zoals jullie waarschijnlijk ook al hebben bedacht, namelijk nummer 14.
Op de weg naar boven heb je wat uitzichtpunten, we maken er dankbaar gebruik van. Op gegeven
moment rijden we door de laaghangende wolken heen en is er even geen boven en onder te zien.
We stopppen om wat foto's te maken, maar dit is een kansloze missie. Alleen mist is er te zien.
Boven parkeren we Zwabberich gezellig bij zijn maatjes op de RV parkeerplaats, de plebs (auto's)
staan wat verder weg op een aparte P. Vanaf daar kun je met een shuttlebusje naar boven gebracht worden.
Normaliter kun je vanaf daar via een paadje naar de top, de beren gooien roet in het eten en we moeten
via het asfalt omhoog. Dit kan ook te voet, hetgeen wij dus doen.
Het is er een bloemenzee, de parkwacht beneden had ons daar al vanop de hoogte gebracht.
Schijnbaar gebeurt hier nu, wat bij ons in juni gebeurt. Very beautiful.
Omdat route 14 de enige is die we mogen lopen, gaan we er voor. Hij is bijna niet de moeite waard, maar
gaat steil naar boven en levert dan een fantastisch uitzicht. Er staat een oude brandtoren, waar nu
niks meer gedaan wordt. We knippen een rolletje vol.
We lopen nog een klein eindje een pad op wat wel toegankelijk is, Mieke ziet daar berenpoep en
een stuk aarde wat recentelijk omgewoeld is. Dus die rakkers zijn er wel degelijk.
Lopen kunnen we verder vergeten vanwege die beren die 's morgens gezien worden en zich dan de rest
van de dag verstoppen. We gaan terug naar de RV.
Bert zijn voet strubbelt wat tegen en daarom rijden we met de shuttle naar onder. Onderweg vertelt
de parkwacht dat er deze ochtend een beer is gezien tussen de Parkeerplaats en de RV plaats.
Ook hier is grond omgewoeld.
Langs dit paadje loopt Bert terug naar Zwabberich, Mieke neemt de weg. Better safe than sorry.
Een lekker bakje koffie gaat er nu wel in.
We vertrekken hierna naar de Revelstoke Hydro dam, een hollands stel is blij met onze aftocht.
Zij kunnen hun RV mooi parkeren, want ook hier is het druk geworden en wordt er in de berm
geparkeerd. Met een auto geen probleem, maar zo'n grote jongen, nee liever niet.
Onderweg de berg weer af, zien we dat de bewolking geheel verdwenen is. We kijken nu mooi de
diepte in. Even een fotomomentje nemen.
De dam wordt snel gevonden, zo'n grote jongen zie je niet zo handig over het hoofd, maar op
de afslag ernaartoe zit een verrassing het Forestry museum. Hier stoppen we natuurlijk ook.
We krijgen een beetje een indruk hoe het er vroeger aan toe ging met de bomenkap en er
staan wat voorbeelden van doorsneden van bomen. Doorsnee zo'n 1.65 m.
Vanuit de tuin van het museum kunnen we de dam al zien liggen. Wat een lelijk ding.
We rijden er heen en worden opgewacht door een vriendelijke security-wacht. Hij vraagt
vriendelijk hoe het met ons is en of we de dam willen bezoeken. We antwoorden dat het
goed met ons gaat en dat we inderdaad erin willen.
Of Mieke maar even haar rijbewijs wil geven.Er worden wat gegevens genoteerd
en we mogen door. Tassen en rugzakken moeten in de auto blijven, maar je mag alles fotograferen.
Binnengekomen mogen we, omdat we allebei 55+ zijn, tegen een gereduceerd tarief alles gaan bekijken.
Er wordt getoond hoe de dam gebouwd is en hoeveel huishoudens ervan stroom worden voorzien,
leuk voor de cijfertjes mensen.
Het slotstuk is dat je met een lift naar de bovenkant van de dam mag. Op de dam zelf mogen we niet
komen, we maken een rondje en nokken af.
Bert wil nog graag een trail naar een waterval lopen, deze is echter niet te vinden en dan vindt
Mieke het genoeg geweest en we gaan naar de camping.
Lekker douchen in ons hondehok en fris en fruitig weer naar bed.
Morgen gaan we naar Vernon.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
