Lake Louise take1

Zowel Bert als Mieke slapen bijna zonder onderbreking door tot 07.30.
De spieren hebben gister behoorlijk moeten presteren en een warme douche doet ze goed. Na het ontbijt
maken we de boel vertrek klaar en gaan we via de Bow Valley Trail naar Lake Louise. De trail
ligt evenwijdig aan de snelweg, maar is veel mooier om te rijden. Aangezien er maximale snelheid
van 50 km. per uur geldt, ook langzamer.

We kunnen kalmaan doen, het is namelijk een kippe-eindje van bijna 60 km. We nemen ons voor om bij
alles wat we mooi vinden te stoppen.
De Johnston Canyon is een stop die we vantevoren al ingepland hebben. Hier kun je langs watervallen
omhoog schuifelen over paadjes en voorzieningen welke aan de wand van de kloof bevestigd zijn.
Je schuifelt dan over een over een zwevend pad. Misschien denken jullie, waarom schuifelen ze over
de paadjes. Nou het is er zo verschrikkelijk druk, dat je niet normaal kunt lopen, vandaar.
Mieke gaat mee tot het punt waar je nog hoger kunt gaan naar een 2e waterval, de spieren en rug
vinden het welletjes. Bert gaat alleen verder.

In de camper even wat gelezen over Lake Louise en dan is Bert er weer. Zwabberich gaat gehoorzaam
aan de slag en brengt ons naar LL.

In Lake Louise aangekomen willen we eerst een camping zoeken, maar we zijn niet de enigen die dat
denken. Ze zitten namelijk full en dat om een uurtje of een 's middags. We worden verwezen naar een
overflow aan de Higway 1. Daar staan we een 1/2 uurtje later.
Er staan misschien nog 4 andere RV's en er is plaats voor ongeveer 50. Omdat het regent vinden we het
niet erg om de dag niet nuttiger te besteden, de spieren vinden wat rust ook aangenaam.

Op de overflow ben je aangewezen op je eigen voorzieningen en daar is de prijs voor een overnachting
ook naar, namelijk $ 10,80.
Bert besluit, omdat het regent en er toch niks anders te doen is, wat werk voor Canadream uit te voeren
en repareerd een sierlijst van de slide-out.
Hij doet dit free of charge, want hij heeft bij de 1e keer sliden het ding een beetje losgemaakt. Anderen
hebben dit schijnbaar ook al voor mekaar gekregen, maar niet zo netjes gemaakt als de Bert.

We eten voor het eerst sinds 4 dagen weer "echt" voedsel. Geen vliegtuigprak, pakjes droogvoer met water
aangelengd of pizza. Het zijn piepers met boontjes en een varkensfilet-lapje. Deze laatste Canadiën size.
Bert is er zeer content mee.

We krijgen een sms van Erik en Liset, ze kunnen ons bellen als wij dat willen. Nou dat willen we wel.
Tijdens het gesprek wat we voeren besluit fido (provider van Bert en Mieke) dat het tegoed op is en
breekt het gesprek doormidden. Wat er aan de hand is weten we niet, maar dat zoeken we morgen uit.
Bert sms-t dit nog maar even naar de jongelui, dan weten zij tenminste ook wat er gebeurd is.

Ondertussen is de overflow aardig volgelopen en staan we niet meer alleen. Sterker, we zijn almost full.

We besluiten om morgenvroeg om 06.50 op te staan om dan als een malle naar Morraine Lake te rijden,
volgens Erik kom je er na 09.00 niet meer op de parkeerplaats met je RV.
Om van deze overflow naar Moriaantje te komen, moeten we eerst de Higway richting Banff (waar we
vanochtend gestart zijn) en dan kunnen we halfweg omdraaien en vervolgens weer naar Lake Louise rijden.
We gaan dus een heel grote U-turn maken van zo'n kilometertje of 50. Kan helaas niet anders.